Voor dak- en thuislozen hoort het aanvaarden van zorg geen voorwaarde te zijn voor het verkrijgen van zelfstandige huisvesting, menen Stichting Eropaf! en Platform31. Maar in de praktijk zijn wonen en zorg nog wel met elkaar vervlochten. Een huurovereenkomst op eigen naam is één van de belangrijke uitgangspunten van het Nationaal Actieplan Dakloosheid: regie over de eigen manier van leven.

Het uitgangspunt dat mensen zo snel mogelijk zelfstandige huisvesting moeten kunnen evinden, wordt steeds breder gedragen. Dat dit werkt bewijst Finland, daar is principiële scheiding tussen wonen en zorg onderdeel van de aanpak van dakloosheid. Onvoorwaardelijk permanente huisvesting blijkt effectief. Finland is het enige land in Europa waar dakloosheid flink afneemt. Hoe aantrekkelijk het scheiden van wonen en zorg ook lijkt te zijn, de Nederlandse praktijk is nog een andere. Verhuurders en zorgaanbieders maken vooral gebruik van voorwaardelijke en tijdelijke contracten, met aanvullende eisen zoals het accepteren van begeleiding. Als zorgaanbieders woningen van corporaties huren en deze aan hun cliënten onderverhuren, dan zijn zij intermediaire verhuurders. Dit komt vaak voor, maar intermediaire verhuur is niet in lijn met de uitgangspunten van het Nationaal Actieplan Dakloosheid.