Stadsbesturen willen geen eenzijdige bevolking of ruimtelijke segregatie. Maar het vormgeven van diversiteit tot op het niveau van buurten en wijken is complex. Jonge gezinnen vertrekken uit de stad en verschillen tussen wijken nemen toe, ten koste van de verschillen binnen wijken. Sturen op gemengdheid vraagt om expliciet beleid en een onconventionele aanpak.

Een rijke schakering van mensen vormt voor veel stedelingen de aantrekkingskracht van de grote stad. Wonen in de stad is populair. Voldoende woonruimte en een verscheidenheid aan woonmilieus zijn ambities die bij veel gemeentebesturen hoog op de agenda staan. Tegelijkertijd zijn er uitdagingen die het de ambtelijke organisaties lastig maken een gevarieerd straatbeeld te realiseren. Sociale huurwoningen zijn voor huishoudens met middeninkomens vrijwel ontoegankelijk geworden. De stijgende huizenprijzen in de Randstad maken het kopen van een woning voor veel mensen een flinke uitdaging. Deze ontwikkelingen ziet de rekenkamer in Amsterdam, maar spelen zich ook elders af. Nederlandse steden zijn ook op wijkniveau nog redelijk gemengd in vergelijking met metropolen als Parijs, Londen of Detroit maar de ruimtelijke segregatie van mensen met hoge en lage inkomens  neemt toe in bepaalde buurten en wijken in alle grote steden en de vraag wordt steeds meer gesteld wie er straks nog in de stad kan wonen.   
De rekenkamer stelt in twee recente onderzoeken naar het Amsterdamse woonbeleid vast dat het stadsbestuur de bijna onuitputtelijke behoefte aan wonen in de stad niet volledig kan faciliteren. Het college lijkt dat wel voor ogen te hebben. De hoge ambities die spreken van een ongedeelde en toegankelijke stad voor iedereen, getuigen daarvan. Amsterdam doet ook veel, maar is toch niet goed in staat om de problemen op de woningmarkt op te lossen en buurten en wijken het beoogde gemengde karakter te laten hebben. De gemeente kan ook niet alles en wordt beperkt door ontwikkelingen buiten de eigen invloedssfeer. Maar juist die beperkte mogelijkheden vragen om een scherpte in het beleid die nu ontbreekt. Er zijn politieke keuzes nodig en daarop moet een onconventionele aanpak volgen zodat de grip op de ontwikkelingen waarop wel kan worden gestuurd, wordt vergroot.