De kavels zijn bijna allemaal verkocht en in vijf jaar wordt het agrarische gebied getransformeerd tot natuur. Na die vijf jaar worden de bewoners volledig verantwoordelijk voor het beheer van het natuurgebied. Hun visie gaat uit van de kracht van de natuur. “We willen zo dicht mogelijk bij de potentie van het gebied blijven. Zo kan het gebied zichzelf zoveel mogelijk ontwikkelen!” “Dit is voor de toekomstige eigenaren een oefening in nederigheid”, zegt Jentje.       

“We zijn zo gewend om alles te doen om de natuur naar onze hand te zetten. In de werkgroepen gebruiken we creatieve en denkkracht van de kopers, de gemeenschap en uit de omgeving optimaal. We komen telkens weer met innovatieve oplossingen die passen in het gebied. En oplossingen die op de lange termijn steeds meer gaan opleveren voor het gebied. Zulke keuzes zorgen voor onze zekerheid, zo blijft het ook op de lange termijn betaalbaar om het gebied te beheren.

De meeontwikkelende kopersgroep botst bij de vele stappen in de ontwikkeling met de traditionele manier van werken procesaanpak waarbij zij alle bewoners op dit gebied 'ontzorgden’. Ontzorgen is badinerend, het is nog vooral 'regelen voor’ in plaats van 'regelen met’ geweest. Voor de betrokken professionals en overheden is dus dit traject ook een oefening in nederigheid om uit te leren gaan van de kracht van de gemeenschap (én de natuur).” Het is samen leren over een andere verdeling van taken en rollen.

“Op dit gebied dienen we allemaal nog heropgevoed worden, er zijn nog zoveel patronen en oud gedrag of overtuigingen naar elkaar toe. We merken dat vooral het investeren in de sociale interactie maakt dat het lukt. Het bouwen aan het vertrouwen aan beide kanten gebeurt door telkens weer te investeren in de relatie.” Het liefst zouden de toekomstige grootgrondbezitters ook de werktijden van de ambtenaren en keuzes voor vergadertijden aangepast zien.” Overleggen worden vaak overdag ingepland, dan moeten de meeste kopers gewoon werken!”