In zijn proefschrift presenteert de jonge doctor Gerard van Bortel resultaten van een bijna tien jaren durend onderzoek naar besluitvormingsprocessen in complexe lokale beleidsnetwerken, vooral vanuit de rol van de woningcorporaties. Woningcorporaties vormen een belangrijke en verbindende rol in de wijkaanpak. De inperking van de mogelijkheden van woningcorporaties als gevolg van de invoering van de Woningwet 2015 kan voor de wijkaanpak derhalve minder gelukkig uitpakken.

De opkomst van besluitvorming in complexe netwerken kan worden verklaard als een reactie op de toenemende complexiteit van en dynamiek in de maatschappij. Een verschuiving vindt plaats van meer hiërarchische naar meer horizontale coördinatievormen, die vaak als veelbelovend mechanismen voor collectieve besluitvorming in pluriforme gezelschappen zijn bedoeld. Aangezien meest gesloten en onderlinge afhankelijke actoren reageren op de maatschappelijke dynamiek, is het succes van besluitvorming ook geen uitgemaakte zaak. Het proefschrift vervult een rol in de verdere kennisvergaring over de besluitvormingsprocessen in complexe netwerken.

De dissertatie  heeft een organisch, exploratieve ontwikkeling doorgemaakt, hetgeen mede te danken is aan de wens om de onderzoeksresultaten te toetsen door deze in peer-reviewed wetenschappelijke tijdschriften te publiceren. Deze werkwijze houdt in dat de dissertatie een brede focus kent. De wijkaanpak in Den Haag en Groningen komt aan bod, evenals een vergelijking van complexe besluitvorming in de wijken Lozells (Birmingham) en De Hoogte (Groningen), en in een bredere context van landen (Nederland, het Verenigd Koninkrijk en Zweden). Het proefschrift bevat ook een reflectie op de schaalvergroting die heeft plaatsgevonden bij de Nederlandse en Engelse sociale verhuurders in de afgelopen decennia, en de ambivalente impact daarvan op de prestaties, zoals klanttevredenheid, woningproductie en bedrijfslasten.

Over de kansen van slagen van de participatiemaatschappij in de stedelijke vernieuwing, een concept dat zijn oorsprong vindt in Engeland, komt Gerard van Bortel tot de conclusie dat hoewel de participatiemaatschappij uitgaat van een actieve betrokkenheid van de bewoners in de wijkaanpak, professionals en bewoners vanuit verschillende denkwijzen en regels communiceren en samen proberen te werken; hetgeen de besluitvorming in netwerken bemoeilijkt. De jonge doctor argumenteert in de samenvatting: “Wat wel uniek is, en wat geen enkele andere organisatie goed kan, is het gebruiken van betaalbare woningen als hefboom en instrument om kwetsbare wijken en mensen te ondersteunen, in goede en in slechte tijden, niet alleen nu of morgen, maar zo lang het nodig is.”