Op deze IABR krijg je een inkijkje in de ruimtelijke impact van vraagstukken als gezondheid en energietransitie. Maar op de doordeweekse middag, dat ik er was, betrad ik een vrijwel verlaten werkplaats. Een werkplaats waar op verschillende tafels allerlei interessante schetsen waren achtergelaten. In alle rust kon ik hier naar hartenlust in grasduinen.

Ik ontdekte in de uithoeken van de werkplaats ruwe diamanten, die de potentie van een fonkelende toekomst in zich hebben. En dat brengt me bij dat deel, waarvan ik nog niet ben overtuigd. Zal deze IABR de belofte, die het in zich heeft, waar maken? Want, het zijn allemaal hele goede aanzetten die ik tegen kwam, maar ook wel echt werk in uitvoering. Soms niet meer dan een schetsmatige verbeelding. Tijdens de IABR zijn er verschillende werksessies die deze verbeelding nog een stap verder moeten brengen. Aan de ene kant spreekt die aanpak me erg aan: dit is geen eindpunt, maar een stap op weg naar de toekomst. Maar als eenzame gast in een verlaten werkplaats vraagt dit wel enige verbeeldingskracht.

Voor mij werkten die onderdelen, waar ik me het meest mee kon identificeren, het beste. Zoals het atelier over mijn eigen stad Utrecht, waar ik bekende plekken en gezichten tegenkwam. Dat hielp me het in een context te plaatsen. De gastcuratorprojecten in Afrikaanse en Chinese steden, kwamen voor mij daardoor minder tot leven. En 6 ateliers, 5 partnerprojecten, de projecten van de gastcuratoren en 23 best practices vanuit de hele wereld, vond ik ook wel een overweldigende hoeveelheid. Iets meer focus had van mij wel gemogen. Maar al met al, is er een indrukwekkende hoeveelheid ideeën tot leven gebracht, die inspireren en een frisse blik werpen. En waarvan ik hoop dat ze ook allemaal door mogen naar de volgende ronde: een concrete bijdrage aan een betere toekomst.