De laatste decennia krijgt de natuur op steeds meer plekken rechten. Er gaan stemmen op om beschadiging, vernietiging of verlies van ecosystemen strafbaar te stellen. Frankrijk heeft ecocide als misdaad opgenomen in het wetboek van strafrecht. België wil dat ook doen. Wat doet Nederland? Die vraag roept Jessica den Outer op in haar boek Rechten voor de Natuur. De natuur heeft recht om te bestaan, te floreren en te gedijen. Om te beginnen zou het goed zijn dat recht in onze Grondwet te erkennen.

Bijna niemand durft tegenwoordig nog te ontkennen dat de mens voor zijn bestaan afhankelijk is van de natuur: bomen zorgen voor zuurstof, bijen bestuiven onze gewassen en algen in de oceaan dragen bij aan de stabilisatie van het klimaat. Toch gaat de mens slordig om met de aarde, alsof de toekomst er niet toe doet. Met de natuur, die we zo hard nodig hebben, gaat het slechter dan ooit en dat is deels te wijten aan de huidige wet- en regelgeving. Er verdwijnen dagelijks voetbalvelden aan regenwoud, zonder dat de mensen, overheden en bedrijven die hierachter zitten worden aangepakt. En een CEO die desastreuze beslissingen voor de natuur neemt, hoeft niet bang te zijn om persoonlijk voor zijn acties te worden vervolgd.
Het antropocentrische karakter van het milieubeleid spat ervan af: de mens, als middelpunt van het bestaan, vormt het uitgangspunt van wet- en regelgeving. De mens heeft onbeperkte macht over de natuur. Het kan ook anders. We kunnen het tij keren. Het is van levensbelang dat we ons een nieuw denken en doen ten opzichte van de rest van de natuur eigen gaan maken. In een tijdperk gedefinieerd door gevaarlijke klimaatverandering, biodiversiteitsverlies en andere ecologische crises kunnen we het ons simpelweg niet veroorloven om op de oude voet verder te gaan. <..> Niet alleen de mens, maar het hele aardse ecosysteem moet het uitgangspunt van wet- en regelgeving zijn. Het is hoog tijd voor de juridische emancipatie van de natuur. Voor het strafbaar stellen van ecocide en de erkenning van Rechten voor de Natuur.
Nederland is een modern land waarin alles schijnbaar keurig geregeld is. Het is het land van de waterwerken, kunstmatige natuureilanden en jonge bossen. Er is plek voor de natuur, al is het dan met hekken en duidelijke grenzen. Alles zal hier dan ook wel goed geregeld zijn op het gebied van natuurbescherming, zou je denken, maar niets is minder waar. Bodem, water en lucht zijn zwaar vervuild en er is bijna niets meer over van wat ooit als wilde natuur gold.