In de Nationale Woon- en Bouwagenda worden de oorzaken van de wooncrisis, de doelstellingen en de programmatische aanpak voor de komende jaren geschetst. Het Programma Woningbouw beschrijft de aanpak om de woningbouw te versnellen. Het doel is 900.000 woningen tot en met 2030 te realiseren en om zo snel mogelijk op te schalen naar het opleveren van 100.000 woningen per jaar. De nadruk komt hierbij te liggen op het realiseren van betaalbare woningen. Zowel koop als huur. En ook met tijdelijke woningen wordt die opschaling vormgegeven.
Deze plannen zijn hard nodig. Dat blijkt ook uit de Ipsos-enquête die onder kiezers is gehouden bij de gemeenteraadsverkiezingen. Het thema ‘Wonen’ staat met 36% bovenaan de lijst met belangrijkste thema’s.
Ik moet toegeven dat de plannen van minister De Jonge ambitieus zijn. Persoonlijk hou ik daarvan, het straalt een positieve can-do-mentaliteit uit. Maar er zijn wel flink wat uitdagingen die overwonnen moeten worden om de plannen te realiseren. Zoals het gebrek aan voldoende capaciteit (zowel bij de productiebedrijven als de overheid), het te geringe aantal beschikbare locaties, de nog steeds niet opgeloste stikstofproblematiek, de in te voeren omgevingswet met ongetwijfeld aanloopproblemen en woningbouwcorporaties die willen bouwen en ontwikkelen maar dat nog niet in voldoende mate kunnen. Onder de bouwers wordt de trage vergunningverlening als grootste obstakel gezien voor snellere woningbouw.
De slagkracht die nodig is kan alleen bereikt worden met een strakke regie vanuit het ministerie voor VRO. Zodat alle betrokken partijen bij deze complexe opgave dezelfde weg inslaan. Ondanks dat de toolbox van de minister hiervoor nog niet heel goed gevuld is, zoals het kunnen afdwingen dat gemeenten, provincies en corporaties volgens afspraak leveren, krijgt De Jonge op grond van de tot nu toe getoonde daadkracht van mij het voordeel van de twijfel.

Jan van der Doelen, Sector specialist Building & Construction, ING