39DE MENING VAN`MENSEN MET HOBBY'S MOETENWE NIET'`Mensen met hobby's moeten we niet', zei EwoutCornelissen, docent planologie, toen ik alseerstejaars student in een toelatingscommissievan de opleiding zat. De gedreven man vond dat jeje liefhebberijen gewoon moest integreren in jeleven. Natuurlijk is het mooi als je van je hobby je werk kunt maken,maar werk is meer dan een hobby. Je moet meerwaarde leveren voordegene die uiteindelijk je salaris betaalt, ook als buiten de zon schijntof als je iets anders aan je hoofd hebt. Dat is niet altijd leuk, maar weliets om steeds in de gaten te houden en elkaar aan te herinneren. Wezitten hier niet alleen voor ons eigen plezier, maar ook om iets toe tevoegen aan dat wat er al is aan mogelijkheden, inhoud, gemak enaanspreekbaarheid. `Ik werk maandag, dinsdag en donderdag', wil ikbijvoorbeeld niet onder mails van Bouwstenen zien staan. `Dan moet ubij mijn collega zijn', wil ik bij ons niet horen. Daar heeft niemand wataan. Fouten maken mag, als je er maar van leert. En betrouwbaarheid iszo'n beetje het hoogste goed dat we hebben.Dat gaat niet altijd, niet overal en ook niet automatisch goed. Corpora-ties hebben veel vertrouwen verloren. De weg terug is lastig en vraagtextra aandacht en inzet; van alle medewerkers. Laatst hoorde ik eenwaargebeurd verhaal. Geen letter van verzonnen. Misschien gaat het biju anders, maar ik zou er niet op rekenen. Een vis in de vissenkom ont-dekt ook pas wat water is als hij eruit ligt. Het verhaal: een dame van 26jaar kwam, nadat ze acht jaar stond ingeschreven, in aanmerking vooreen corporatiewoning. Een beetje klein, maar ze was er gelukkig mee.Formulieren opgestuurd en drie keer gebeld: `Zijn de formulieren goedaangekomen?' `Maakt u zich geen zorgen mevrouw, het komt allemaalgoed'. Familie en vrienden op de hoogte gebracht van de verhuizing, allete grote en het teveel aan spullen op Marktplaats gezet en kleine meu-beltjes aangeschaft. Dertig nieuwe inrichtingstekeningen gemaakt en zehad er zin in, heel veel zin in.Ineens bleek uit het systeem van de corporatie dat de woning toch aaneen ander was vergeven. De papieren waren intern verkeerd doorge-stuurd en de nieuwe huurder had het contract al ondertekend. Foutje.Niets aan te doen. Geen excuses. `Komt vaker voor', zeiden ze nog.Gewoon opnieuw inschrijven was het advies.De vrouw schreef een klacht en leverde die persoonlijk af bij de balie vande corporatie. `Kan ik de directeur spreken?', vroeg ze. Hoewel hij er vol-gens de baliemedewerker niet was, kwam hij als geschenk uit de hemeltoch toevallig de trap aflopen. Aardige man. Er kwam een gesprek, eenexcuus en een contactpersoon die het verder in goede banen zou gaanleiden. `De eerste woning die vrijkomt, is voor u', werd er gezegd. Maarnee. Dezelfde woning die haar eerder was toegewezen en waarvoor ze deformulieren had opgestuurd, ging voor de tweede keer aan haar neusvoorbij. En onlangs mocht ze bij een fantastisch leuke woning komenkijken, maar ook dat ging niet door omdat de huurder er bij naderinzien toch niet uitging.Hoe kan dit, waar zijn ze mee bezig bij de corporatie?, vraag ik medan af. Keer op keer gaat het mis. Misschien steeds door toedoen vaneen ander, maar samen vooralsnog zonder resultaat. Een toegewezenwoning die toch naar een ander gaat. Een telefoniste die zegt dat hetgoedkomt maar het blijkbaar niet heeft nagetrokken. Een baliemede-werker die zegt dat de directeur er niet is terwijl hij gewoon de trapkomt aflopen. Een contactpersoon die de nieuwe en door de corporatiezelf geschapen verwachting niet kan waarmaken. Hoeveel vertrouwenkan deze dame van 26 nog in deze corporatie hebben?Ik zie in gedachten de directeur al voor me. Aardige man, maar nueven niet. De prijs voor `beste werkgever' laat hij lopen. Hij roept al zijnpersoneel bij elkaar in de grote hal: `Beste mensen. Ik weet niet wat er isgebeurd, maar we zijn van het pad af geraakt. Ik wil dat we samen goednadenken: wanneer is eenieder van ons het waard dat zijn of haar salariselke maand wordt overgemaakt? Degene die zijn werk of onze huurdersniet serieus neemt en een woningzoekende met een kluitje het rietinstuurt, wil ik vriendelijk verzoeken op te stappen. Mensen die dit werkzien als een hobby, die moeten we hier niet.'DOOR INGRID DE MOEL, DIRECTEUR BOUWSTENEN VOOR SOCIAAL, PLATFORM VOOR MAATSCHAPPELIJK VASTGOED.ZE SCHREEF DEZE BIJDRAGE OP PERSOONLIJKE TITEL.ACHTERGRONDTIJDSCHRIFT VOOR DE VOLKSHUISVESTING NUMMER 3 SEPTEMBER 2015